اتاق های زیر شیروانی همیشه یک جای دنج و راحت و پر از سکوت و تنهایی بوده. جایی که می تونی با یک پیراهن گشاد، گوشه ی دیوار، کنار پنجره ی کوچکش کز کنی. سرت را روی زانوهایت بگذاری و به تمام اتفاق های خوب زندگی‌ات فکر کنی. به آسما زل بزنی و بین پرتو های تابنده ی خورشید، خدا را ببینی. موهایت را شانه کنی، عکس بگیری و عکس بگیری.

اتاق های زیر شیروانی اتفاقی‌ست که در زندگی همه نمی‌افتد، مثل تو.